Mario, amigo pérdido. Muiñeiras bailabas, Joven te has ido...Ese poema es para ti, para tu corazón que cansado no aguantó los ataques de un cancer cruel y traicionero que te llevó cuando no habías hecho más que empezar a contar tu historia.
Fuiste el primero en acogerme, en presentarme, en apadrinarme ante aquel grupo de amigos con los que después tan buenos momentos y veranos pasé."Ojazos azules" me llamabas, siempre lo recordaré.
Eras alegre, tímido con las mujeres. Un soñador romántico en un cuerpo grande, tan grande como bondadosa era tu alma...Nunca lloré tu tumba, pero te lloré muchos días en la soledad de mis recuerdos...Estoy seguro que lo sabes, al igual que sabías muchas cosas sobre el cielo y la tierra, sobre los vientos y el mar...
Hoy no se porqué, me he vuelto a acordar de ti. de San Ciprian y de aquellos veranos tan felices que allí pasé. Tal vez sea por que me esté haciendo viejo y me esté rindiendo ante ante la idea de que el futuro que ha de venir no me deparará nada mejor de lo ya vivido. Tal vez haya ya condenado a mi futuro y por ello me ancle en la esplenditud de mis recuerdos...Tal vez sea por eso...
Para ti amigo Mario, para ti es este poema. Para ti y para San Ciprian, para nuestra inocencia ya perdida a golpes de mala vida y peor mar...
Donde quiera que estés...ya sabes que no creo en cielos ni infiernos, pero hoy haré una excepción y pensaré que estás junto a aquel Dios que tanto honrabas...
Adiós amigo.
Aquel mes de agosto
En un verano ya casi olvidado
Hermosos días fueron,
Recuerdos de sol y playa
Arena fina, juegos de palas
Baños de agua fría y toallas estiradas
-------
Cada mañana, muchísimo después del alba
A nuestro reino bajábamos, en bulliciosa manada.
Amigos eramos de esos de "toda la vida",
Vidas de 30 días de verano y después
once meses de cartas cada mez menos largas.
-------
Jóvenes cuerpos, al sol tumbados
Na praia do Torno, A Caosa ou Cubelas..
Pícaras sonrisas y falsas peleas
Carreras de pavos desplumados.
Pavoneo de leones de largas melenas,
Ante dulces hembras de mirada traviesa.
-------
En aquel dulce caos recuerdo.
Mis manos tu cuerpo sin querer rozando
Tímidos juegos, inocentes abrazos.
Deliciosas malicias, amores saltando
Tus ojos y los mios, unidos.
Alrededor el vacio, sin el menor ruido.
Eramos dos pequeños peces
De un fino sedal de oro colgando.
--------
Verbenas de agosto, noches de ensueño
Aventuras, tesoros a miles buscaban
Una añeja orquesta, "Amanecer" su nombre
Al filo de las dos, "Romeo y Julieta" tocaba
¿Bailas conmigo?, Te pregunté con empeño
Dijiste sí....mis manos veloces
Prestas tu cintura, con ansia rodeaban.
-------
Girando lentamente, fundidos, bailamos
Mi mejilla , tu cuello mi boca rozaba.
Inocente fragancia a champú de fresa
Tu aliento en mi pecho, tus manos jugando,
Tu cuerpo a gritos mi nombre llamando.
Susurros al oido, mis labios temblaban
--------
Un quinto de cerveza; luego otro y otro..
después perdí la cuenta,
Tímidez vencida a pequeñas dosis
De valor en dorado vidrio embotellado
¿Damos una vuelta?
Un banco aislado, un portal cerrado
Una callejuela de poca luz y mucha sombra.
Tus ojos a los mios atados.
Amor eterno, inocentes nos juramos
Y nos besamos.....
Fina arena blanca recuerdo,
Haber invadido todo mi cuerpo
y tu beso en mi corazón grabado..
Caramelo dulce de envoltorio salado
20 comentarios:
Que bellas palabras amigo.
Me has emocionado, sin palabras.
Te dejo un abrazo inmenso como el oceano.
Que bella dedicatoria seguro que le llegó
besitos y amor
je
Llega un momento en que recordamos, Jesús, independientemente de la edad, sino en función de la cantidad de experiencias vividas y que un gesto, una palabra nos pone en contacto con algún episodio de nuestra vida.
No estoy de acuerdo contigo, mi querido amigo, la vida puede traernos todavía tristezas y alegrías como a todo el mundo, el hecho es apurar al máximo las alegrías.
Es un poema con saudade, con ternura y tus palabras han sido un bello homenaje a tu amigo al que no olvidarás nunca.
Besos y rosas, Jesús. El día de Sant Jordi, tenía una para tí.
Estoy segura que te ha sentido... estoy segura, porque tu manera de hacerlo es desde el corazón y todo lo que nace del corazon siempre es escuchado!!!
Besos cielo, estoy contigo!!!
Recordar a la gente que mereció la pena da como resultado este tipo de textos.
Genji, anímate .
Y ese Mario, donde esté , seguro que está sonriendo al leer tu corazón .
Besos.
los recuerdos siempren llegan seas mayor o joven... y no es malo recordar ni tener nostalgia sobre todo cuando es grata.
los amigos de la juventud nunca se olvidan
biquiños,
en los recuerdos se asienta nuestra emocionalidad
y en cada nuevo andar hay nuevos recuerdos por recordar
una espiral de experiencia y vida
bebida en dosis de conciencia
hermoso lo has compuesto
un abrazo de luz y amor universal
Qué solos nos dejan los amigos cuando se van. Y esa pregunta que flota en el aire ¿por qué él y no yo?
Bonito homenaje
"Estoy seguro que lo sabes, al igual que sabías muchas cosas sobre el cielo y la tierra, sobre los vientos y el mar..." ...
Sin palabras....
Simplemente hermoso.
Anna.
Paso a saludarte, a dejarte un saludo lleno de deseos positivos.
Besos.
un gran homenaje... tampoco yo creo en dioses ni en cielos, pero si existen seguro te agradece tus palabras
Muy bonito, lo siento por tu amigo. Si en algun lado puede sentir todo esto seguro que te esta muy agradecido...
Un abrazo.
Hermoso escrito!!
No sabes cuanto me has emocionado!!
Siento lo de tu amigo..
que el cielo lo tenga en una nube rosa..
Que estes bien.
Te dejo abrazos
como me encantari escribr asi de bien igual que tu... gracias por tu pronto comentario en mi blog...
Un Abrazo
¿Dónde quedaron las verbenas de agosto, Jesús? ¿se nos marcharon?
O, quizá, se quedaran enredadas en aquella toalla de playa algo gastada, o entre la arena de estas playas recias.
¿Tú crees que perdimos la inocencia? a mí me parece que, a veces, la vislumbro entre las nubes que no cesan.
En mi Bilbao, en el tuyo, llueve sin cesar.
Quizá sea por nuestros recuerdos o, puede ser que no :)
Un beso grandísimo.
preciosa y valiosa despedida
siempre estará contigo
q bonitoooo!
salu2
Bellas palabras para un sentimiento que seguirá por tiempo, pegado a ti en forma de recuerdo...
Un beso
San Cibrao... aires da nosa terra...
tristísimas palabras que acompañan esta imaxen... tristísimas situacións que nos outorga a vida...
o por que delas non o sei, nin creo que naide poda facer outra cousa que elucubrar sobor elas e a súa razón de ser, si é que teñen algunhas...
soamente, por experiencias previas, podo mandarte unha aperta.
Bico!
Nadie muere, Jesús, mientras vive en el corazón de otra persona..e incluso cuando no existan personas, existirán los versos, testigos eternos
Un fortísimo abrazo
Publicar un comentario